ویرانه دل

تنها اگر به خلوت هجرانت آمده ام

سر خوش زه وصال یادت آمده ام

بی شک...

بی شک به نگاه تو گرفتار شدم

                ورنه دل ما قوت شیران دارد...

این ره که مرا برده...

این ره که مرا برده نگاهت انگار

                   صد سال که نه بلکه هزاران عمر است

جواب دشمنانت با من

ای خوش تر از تمام دنیا با من

امروز تو با منی و فردا با من

هر جور که دوست داشتی با من باش

ای عشق! جواب دشمنانت با من

قصه عشق

آشفته و حیران و پریشان و خراب
این قصه عشق است ، نه مستان شراب
هر دم بفریبم ٬که دلم ٬ راست نبود !
آن زلف پر از ناز و لب همچو سراب

داستان عشق

از عشق بریدیم و دلیل آوردیم

صد ها نه هزار ها ادا آوردیم

غافل که دلی نیست ،عاشق نشود

افسوس جفاها که به دل آوردیم

علی (ع)

میزند لب به لب کاسه شیر/میکند چشم اشارت به اسیر
چه اسیری که همو قاتل اوست/تو خدایی مگر ای دشمن دوست (شهریار)
فرق عدالت همچون دیشبی شکافت و صدایی جز فزت و رب الکعبه از او برنخواست...

کفر عاشقانه

                         

     عشق را معنا بکن،  معنا اگر دارد بگو

                 ور نه هر کفری به جای عشق معنا می کنند

چشم به راه...

مرا هزار هزار آرزو در این دنیاست

                که باشد هر هزار هزارش دیدن رخ ماهت

                                     بیا و به هنگام سحری از رمضان روشن کن

                                                           نگاه خیس و منتظر  این گدای چشم به راهت