آنچه مسئولین باید قبول کنند؟؟؟

هر عقل پرسشگری به این سوال بر می خورد که آیا عناصری باعث ایجاد بحران های مشروعیت شده میتواند در انقلاب های مردمی نیز ایجاد و ماهیت حرکت های اصیل مردمی که با اعتقاد به میدان آمده و بهای آن خون هزاران جوان بی مانند است را به انحراف و تباهی کشاند.پاسخ این پرسش بی تردید مثبت است.حفظ اصالت ، مبانی ، ارزشها و  دست آورد های هر انقلابی در پیچ و تاب تاریخ و نفوذ نا اهلان ، سخت تر از به دست آوردن خود آن انقلاب حتی با وجود ریختن خون های پاک است.

همه مسئولان و سردمداران حکومت های انقلابی علی الخصوص انقلاب اسلامی ایران باید به عناصر مشروعیت زا  حکومت که همانا برابری ، عدالت اقتصادی و اجتماعی ، عدم فساد و رانت خواری ، عدم وجود ساختارهای اداری آزار دهنده ، تحمل در شنیدن انتقاد ها و مشکلات طبقات محروم و رنج کشیده جامعه، عدم وجود روحیه مصرف گرایی و اشرافی گری در بین مسئولین و صاحبان قدرت، عدم تصمیم گیری یکجانبه در موضوعاتی که مستقیما ضرر آن متحمل زندگی روزمره مردم خواهد شد، مبارزه و  رسیدگی سریع به جرائم مسئولین فاسد و اختلاس گران دانه درشت ، وجود عدالت اداری ، وجود عدالت و پاکی در سیستم قضایی ، عدم سانسور و توجه به خواست مردم، عدم برخورد های جناحی و حزبی و تقدم مصلحت و خواسته آن بر مصلحت و خواسته مردم ، کنار گذاشتن و برخورد با  طبقات خاص و خانواده هایی که گاها به دلیل اتصال به طبقه حاکمه خود را تافته جدا بافته و ژن برتر می دانند و هزاران باید و نباید دیگر توجه شایسته و بایسته نمایند که اگر غیر این بشود هر چند که این حاصل با رنج و سختی به دست آمده باشد ، در دراز مدت و به خصوص تغییر نسل به سمت بحران های مشروعیت خواهد رفت.آنگاه عده ای در حالت خوش بینانه راه بی تفاوتی را خواهند پیمود ، عده ای از انقلاب سرخورده شده و عده ای دیگر دست به مقابله خواهند زد.مطمئنا در این زمان دشمنان دیرینه این مرز و بوم نیز که سالها در رویای براندازی و ایجاد هرج و مرج و تباهی در حال آمادگی و تجهیز خود هستند ، ساکت و بدون عمل نخواهند نشست.راز بقای انقلاب جزء در زدودن غبار های تردید و بدبینی و تقویت بنیان های مشروعیت با تکیه بر خواست مردم نخواهد بود.