درک واقعیت برای رسیدن به پیروزی

غوغای انتخابات به پایان رسید.جریان انقلابی در برابر جریان تزویر شکست تلخی خورد.تصاحب ریاست جمهوری،تعداد کرسی بیشتر در مجلس،و تسخیر یک پارچه شورای شهر کلان شهر ها.پازل اتاق فکر اصلاحات تکمیل شد.همه ارکان قدرتی که این جریان برای تصاحب آن برنامه ریزی کرده بود را به دست آورد.

حال چگونه به پیش خواهد رفت و چه خواهد کرد بماند ولی باید اندیشید که چرا اینچنین شد.

جریان انقلابی درک درستی از واقعیت امروز جامعه ایران نداشت و همین دلیل اصلی این شکست هاست.ایجاد دو قطبی جنگ و صلح توسط اتاق فکر جبهه متحد شده اصلاحات و هاشمینیسم ، جامعه را ترساند.آنها ترجیح دادند به روحانی رای دهند و  ناکارآمدی و  فساد هر روزه نهاد های دولتی را به جنگ با ابرقدرت ها  ترجیح دهند. علت دوم شکست این بود که ما با همان روش نود و دو میخاستیم رای آوری کنیم .همان روشی که از قشر خاکستری که تمام معادلات انقلابی ما برای آن ملاک نیست ،غافل شدیم و بالعکس آنان با به کاربردن جملات کلیدی همچون آزادی های مدنی ،حقوق شهروندی، دیوار کشی پیاده روها ،مبارزه با فضای امنیتی ، امکان تبادل آزاد اطلاعات در فضای مجازی و ایجاد جو رقابتی خوب و بد موفق به این فتح شدند.چه بسا پیروزی اینباره آنان معادلات سالهای بعد را نیز تحت تاثیر قرار دهد.آنان برنامه ریزی خود را برای 1400 نکردند بلکه ریل گذاری آنان برای معرفی شخصی پس از روحانی و تمرین دادن و گرم کردن جهانگیری برای انتخابات جاری نوید از تفکری دوراندیش برای سالهای متمادی ایران دارد و افسوس که هر چه در ستاد روحانی دقت کردم جوانان و نوجوانانی را دیدم که هنوز حتی به سن رای هم نرسیده بودند و شاید بازیکنان ذخیره این تفکر برای سالهای آینده باشند.نسلی که نوستالژی آنان دستبند بنفش ،عکس خاتمی و میتینگ های مختلط خیابانی می شود.مگر می شود این خاطرات را  از ذهن نسلی که با آنها رشد می کند، زدود.شک نکنید اگر تغییر مسیر حاصل نشود هرچه در سالهای آینده از نسل نوجوان کنونی به سن رای برسد در سبد رای آنان خواهد بود. خط حزب الله باید آبدیده شود و خود را برای روزهای سخت تر آماده کند و از روز های گذشته عبرت بگیرد..انقلابی توقف را نمی شناسد.و جمله پایانی  با مولایمان اینکه :

متی ترانا و نراک...چه زمانی ما تو را می بینیم و تو ما را ؟